Γαματε γιατι χανομαστε.

Με αφορμη μια συζητηση που ειχα σημερα με εναν φιλο (δε λεω ονομα αλλα ειναι μαγκας και ωραιος και κουλ, οχι δεν ειναι εγω χαζε) ψηθηκα να ποσταρω ενα blog που ηθελα εδω και καιρο.

Ο ανθρωπος οταν ΔΕ γαμαει ΤΡΕΛΕΝΕΤΑΙ.

Το χανει. Το καιει. Πως το λενε. Ολοι ανεξαιρετως, αγορια και κοριτσια. Βρισκει 1002 ανουσιες παπαριες να τον απασχολουν μπας και γεμισει τις ωρες που καλλιστα θα μπορουσε να πηδιεται αβερτα η εστω να φλερταρει. Κοιτα μερικες φορες δε χρειαζεται να γαμαει γιατι υπαρχει και η αεναη σχεση μας με την Μαρια Παλαμη και τον χ-ψ καυλι-ομοιωμα του Peter North. Εστω σε δουλεια να βρισκεται τουλαχιστον ρε. Εφοσον βρισκεται σε τετοιο σταδιο τοτε πιθανως να την παλεψει γιατι τοτε συνηδειτοποιει πως "δε γαμαω αλλα προσπαθω τουλαχιστον".

Αμα εξαιρεσεις τις γκομενες που εχουν daddy issues και τους γκομενους που δεν τους βυζαινε πολυ η μανα τους, οι υπολοιποι ψαχνουνε να βρουνε το τελειο ταιρι με το οποιο θα εχουνε τα ιδια γουστα σε μουσικες, ταινιες, αποψεις, βιβλια γιατι νομιζουν οτι ετσι δε θα βαριουνται. Ναι το να τα χεις με τον εαυτο σου δεν ειναι βαρετο. Ειναι πιο ενθουσιαστικο και περιπετειωδες απο τις ταινιες του Indiana Jones. Πανεξυπνο ναι. Μπραβο μου γιατι και γω το ιδιο πιστευω ωρες ωρες.

Αντι ρε πουστη μου να κατσουμε να ρισκαρουμε γνωριζοντας καποιον τελειως αγνωστο που καθεται στην αλλη ακρη του μπαρ, στη διπλανη μας θεση στο λεωφορειο η πισω απο μας στην ουρα για καποια δημοσια υπηρεσια, καθομαστε και κοσκινιζουμε τον αλλον ετσι ωστε σε περιπτωση που παιξουμε "βρειτε τις διαφορες" μεταξυ μας, το σκορ να ειναι το μικροτερο δυνατο. Αποφευγουμε δηλαδη το να βαλουμε κανα καινουργιο χρωμα στη ζωη μας, καμια αγνωστη για μας μουσικη, εστω μια κλανια που να μυριζει διαφορετικα απτη δικια μας ρε.

Και μετα παραπονιομαστε πως τιποτε αξιολογο και ανανεωτικο δε συμβαινει στη ζωη μας και συνεχιζουμε να καιγομαστε σε facebook, myspace και blogs αμολοντας ψευτο-ψαγμενες παρλαπιπες για ποσο δε γαμαμε. Καμουφλαρισμενα ομως ε. Δε θα δεις κανεναν να ποσταρει "ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ ΘΕΛΩ ΓΚΟΜΕΝΑ ΓΑΜΩ" η καμια να λεει "ΠΟΘΩ ΤΗ ΨΩΛΗ ΤΟΥ". Θα δεις ομως καποιον στιχο απο καποιο alternative τραγουδι παντα γραμμενο με μικρα γραμματα (τα κεφαλαια παραειναι metal) που θα μαρτυραει το ποσο pathetic ειμαστε που δε μπορουμε να παραδεχτουμε την αγαμοσυνη μας. Γιατι η πλειοψηφια των σκεψεων μας γυρω απο αυτο περιστρεφονται. True story.

Ειμαστε τελειως ηλιθιοι ρε γαμωτο.

Ωχ μπαινει η ανοιξη σε λιγο. Αυτα ειναι!
Καλο βραδυ sunshines.

βρε λες?

Ω ρε καιρο ειχα να γραψω! Δε φταιω εγω, εξεταστικη βλεπετε. Αλλα αξιζε ρε φιλε, εχω περασει το γκωλο μου μεχρι τωρα και αμα περασω αλλα 3 (12 στο συνολο) τοτε θα ανοιξω μπουκαλι καπου. Δε θα πχιειτε εσεις αλλα εγω θα το ανοιξω. Εστω για τη παρτυ μου.

Πλακα πλακα, 3 βδομαδες που ελιωνα ομως μονος (αρχιδια μονος, να ναι καλα το mass effect 2) δε με χαλασε μια. Καλοπερασα. Ηρεμησα. Επαναπροσδιορισα μερικα πραματα (η απλα ειχα πολυ ελευθερο χρονο και σκεφτομουν οτι καιρο εχω να γαμησω και το ριξα στις φιλοσοφιες). Εχω ομως ακομα 2 βδομαδες μεχρι να τελειωσω οποτε ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΩ ΕΓΩ!

Πουστια ομως γιατι γραφω και δεν ακουω μουσικη. Παιζει να παιχτηκε χοντρη μαλακια, δηλαδη να καηκε ο σκληρος μου που ειχα ολη μου τη μουσικη (και τις τσοντες, σοβαρα τωρα αμα τις εχασα και αυτες πως θα επαναπροσδιοριστω δηλαδη??). Μισο να μπω myspace να βαλω λιγο maybeshewill γιατι ψηθηκα.



Εβαλα. Αυτα ειναι.

Που λες ρε φιλε, σημερα πριν βγω ειπα να δοκιμασω ενα πουκαμισο που εχει να μου κανει κανα 2χρονο. Το χω που το χω ριξει στο γυμναστηριο, κατσε να τσεκαρω τους καρπους των κοπων μου. Και μαντεψε. Μπηκε! Τι κωλοτελειο συναισθημα να σου μπαινει ξανα ρουχο που επειδη το ριξες στις κρεπαλες να αποφασισε πως δεν εχει καμια σχεση πια με σενα και με τα love handles σου. Κωλοτελειο γιατι αφενος θα φαινομαι super sexy wow και θα ριχνω γκομενακια και αφετερου επειδη τελευταια φορα που μου μπηκε αυτο το γαμιδι..βασικα κατσε να κοτζαρω photo γιατι βαριεμαι να το εξηγω.

Τοτε τελοσπαντων. Και τι το ωραιο επαιζε τοτε? Ημουν σχεδον ολοκληρωμενος ρε φιλε. Τα 2-3 πραματα που με ενιαζαν περισσοτερο μου πηγαιναν τοοοσο ωραια. Μου λειψε αυτο. Και τωρα τελευταια εχω αρχισει να νιωθω στην ακρη της γλωσσας μου τη γευση των ιδιων μπομπων που επινα τοτε. Σαν μπομπες ξεκινησαν αλλα μετα, το χανγκοβερ ηταν απλα μια υπενθυμιση πως δε χρειαζομουν κατι αλλο. Καλη φαση ρε.

Καλο ξημερωμα sunshines.