31 Μαρτίου 2010

Ειλικρίνεια - "It's not you, it's me" : 0-1

Ολοι εχουμε βρεθει σε καταστασεις που θελουμε να τερματισουμε μια σχεση, να βγαλουμε καποιο ατομο απτη ζωη μας, να θεσουμε ορια σε καποιο αλλο η γενικα να γαμησουμε τη ψυχολογια καποιου για δικους μας λογους που δεν ειναι παντοτε ξεκαθαροι.

Ποιος ειναι λοιπον ο λιγοτερο επωδυνος τροπος για να ραγισεις τη καρδια του αλλου? Εδω λιγο πολυ θα συμφωνησουμε ολοι πως ο ιδανικος τροπος ειναι να εισαι απολυτα ειλικρινης μαζι του και να πεις ακριβως τι σκεφτεσαι. Σωστα ε? Και προφανως να το κανεις απο κοντα. Μεσω τηλεφωνου, sms,ταχυδρομικου περιστεριου ή chat, δηλωνει οτι εισαι μια κοτα και μιση. Ετσι σκεπτομενος και εχοντας κανει ουκ ολιγες επικες γαϊδουριες στη ζωη μου, ειπα μια φορα να fight the good fight και να μη κοροιδεψω κανεναν τσαμπουνωντας δικαιολογιες που μεχρι και ο Barney Stinson θα τις ζηλευε και να πω πως απλα δε ψηνομαι αλλο.

No reason whatsover. Απλως "δεν". Πωστολενε. Πρεπει να χεις παντα ενα λογο? Δε μπορει απλα να μη ψηνεσαι αλλο? Την δοση αρχιδιων που χρειαζομουν για τουτη την κινηση
την αντλησα απο τη κωλοτελεια ταινια Forrest Gump. Οσοι δεν την εχετε δει σταματηστε να διαβαζετε τωρα και αντι να κατεβασετε καμια τσοντα κατεβαστε και δειτε αυτη την ταινιαρα. Τεσπα τσακο το το βιντεο τωρα.



Καθε φορα που βλεπω τη σκηνη στο 3:44 οπου αφου τον εχουνε πρηξει οι δημοσιογραφοι ρωτωντας τον για ποιο λογο τρεχει, ο καθυστερας απαντα "i just feel like running", το χαμογελο μου τεντωνεται απτο ενα αυτι στο αλλο.

"Οκ λοιπον, θα πω την αληθεια".

W
R
O
N
G
!

Τελικα εμαθα πως οταν εισαι ξενερωμενος με καποιον, το λογικο ειναι να του το δειξεις πρωτα και μετα να δωσεις μπουλο. "Ε προφανως!" θα μου πειτε. Δηλαδη να φερθεις σα μαλακας καμια βδομαδα, να τον αποφευγεις, να λες οτι να ναι παπαριες για να του σπασεις τα νευρα και ΜΕΤΑ να πεις οτι δε γουσταρεις αλλο. Makes perfect sense ναι. Το να εισαι ξεκαθαρος και να μην τον κοροϊδευεις ειναι πουστχια.

Ρε, σε φαση, μπερδευτηκα. Φουλ. Αλλα ενα ειναι σιγουρο.
There is no good way to break up with someone.

'night sunshines.

9 Μαρτίου 2010

Οι αντρες δε κλαινε και οι γυναικες δε χεζουν.

(κλεμμενος τιτλος αλλα γαμαει)
Ανεμελα και ρεμπελα περνανε συνηθως τα Ελληνικα φοιτικα χρονια. Συνηθως τα πρωτα εξαμηνα αγοραζουμε τις καλυτερες,πιο αιχμηρες και πιο φανταχτερες τσουγκρανες και σπαταλαμε λιτρα φαιας ουσιας ανακαλυπτοντας νεους τροπους να ξυσουμε τα παπαρια μας ενω καλλιστα θα μπορουσαμε να κανουμε κατι πιο αξιολογο, δημιουργικο, με νοημα τελος παντων. Ερχεται ομως η ωρα αργα η γρηγορα που οι τσουγκρανες πρεπει να κρεμαστουν στη ντουλαπα. Ευτυχως δηλαδη γιατι χανουν την αξια τους οι διακοπες, οι εξοδοι και διαφορες μικρες αποδρασεις.

Τελευταια που λετε αποφασισα και γω λοιπον να επιβαλλω στον εαυτο μου προγραμμα. Δηλαδη ταδε ωρα κοιμαμαι, ταδε ωρα τρωω, ταδε ωρα ειμαι σχολη, ταδε ωρα διαβαζω, ταδε ωρα ειμαι γυμναστηριο (ναι το γραψα για να πουλησω μουρη how cool is that?). Οι περισσοτεροι ψευτοχιπηδες θα μου πουν "duuuuuuuuuuuuude σκοτωνεις το ονειρο σου duuuuude μη βαζεις περιορισμους duuuuuuuuude". Screw you hippy οι δραστηριοτητες μου ποικιλουν πολυ περισσοτερο απτο να ονειρευομαι πως σκεφτομαι για την ειρηνη.

Η πλακα ειναι πως γουσταρω τερμα! Σοβαρα! Ειναι αυτο που προανεφερα ρε, εκτιμας τοσο πολυ τις μικρες καθημερινες εκπληξεις αλλα και τις στιγμες της καθημερινοτητας σου που απλα πανε καλα. Για παραδειγμα: Ξυπναω μετα απο εναν cool υπνο, γεμιζω ενα μπολ με cheerios, πινω ενα διπλο ελληνικο καφε σκετο, βλεπω καμια παπαρια στο internet και ετοιμαζομαι για σχολη. "Πσσσσσσ" σκεφτομαι, "Αυτα ειναι. Κατσε να ριξω και ενα πρωινο χεσιμο και θα μαι κομπλε". Αλλα ρε φιλε οταν ΔΕ μου ρχεται χεσιμο, οταν η πορεια του προγραμματος μου κανει το κυκλο διπλα απο αυτη τη λυτρωτικη πρωινη στιγμη, καταριεμαι θεους και δαιμονες γιατι ειμαι αναγκασμενος να ειμαι σα το δυσκοιλιο ολη μερα κατα τη διαρκεια των ντεμεκ πολυωρων δραστηριοτητων μου. Fuck my luck.

Εκει ομως, καπου στο τριτη-τεταρτη ωρα μαθηματος που η συγκεντρωση παει ενα μικρο περιπατο, συνειδητοποιω πως δεν ειναι το χεσιμο που δεν ηρθε ποτε που με απασχολει. Προφανως και ειναι κατι αλλο. Κοροιδευω τον εαυτο μου νομιζοντας πως δε ξερω τι ειναι ακριβως αφου και σημερα το χω μασκαρεψει, αυτη τη φορα με τη φορεσια της δυσκοιλιοτητας. Κουραδα transformer δηλαδη (χιουμορ-Βαγγελης: 0-1). Ξερω ξερω καποτε πρεπει να το αντιμετωπισω και εγω αλλα απασχολοντας την αφεντια μου με αλλες παπαριες life goes so much more smoothly.

Θυμαμαι πριν απο κανα 2χρονο αποφασισα να κοψω τα μαλλια κοντα μετα απο 5 χρονια. Η αφορμη ηταν heartache (ωχ τελικα οντως κλαψομουνιαζω απειρα) και πως να αποσπασω τη προσοχη μου απο αυτο. Η μερα κυλουσε γαμω και γουσταριζα το new look. Μεχρι που μου κανει ενας φιλος:
-Να υποθεσω τωρα ουτε καν σκεφτεσαι την Χ?
*ηχος τζαμιου που σπαει*
-ΘΕΝΞ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!

yeah yeah, i'm on it..

καληνυχτες sunshines