Οι αντρες δε κλαινε και οι γυναικες δε χεζουν.

(κλεμμενος τιτλος αλλα γαμαει)
Ανεμελα και ρεμπελα περνανε συνηθως τα Ελληνικα φοιτικα χρονια. Συνηθως τα πρωτα εξαμηνα αγοραζουμε τις καλυτερες,πιο αιχμηρες και πιο φανταχτερες τσουγκρανες και σπαταλαμε λιτρα φαιας ουσιας ανακαλυπτοντας νεους τροπους να ξυσουμε τα παπαρια μας ενω καλλιστα θα μπορουσαμε να κανουμε κατι πιο αξιολογο, δημιουργικο, με νοημα τελος παντων. Ερχεται ομως η ωρα αργα η γρηγορα που οι τσουγκρανες πρεπει να κρεμαστουν στη ντουλαπα. Ευτυχως δηλαδη γιατι χανουν την αξια τους οι διακοπες, οι εξοδοι και διαφορες μικρες αποδρασεις.

Τελευταια που λετε αποφασισα και γω λοιπον να επιβαλλω στον εαυτο μου προγραμμα. Δηλαδη ταδε ωρα κοιμαμαι, ταδε ωρα τρωω, ταδε ωρα ειμαι σχολη, ταδε ωρα διαβαζω, ταδε ωρα ειμαι γυμναστηριο (ναι το γραψα για να πουλησω μουρη how cool is that?). Οι περισσοτεροι ψευτοχιπηδες θα μου πουν "duuuuuuuuuuuuude σκοτωνεις το ονειρο σου duuuuude μη βαζεις περιορισμους duuuuuuuuude". Screw you hippy οι δραστηριοτητες μου ποικιλουν πολυ περισσοτερο απτο να ονειρευομαι πως σκεφτομαι για την ειρηνη.

Η πλακα ειναι πως γουσταρω τερμα! Σοβαρα! Ειναι αυτο που προανεφερα ρε, εκτιμας τοσο πολυ τις μικρες καθημερινες εκπληξεις αλλα και τις στιγμες της καθημερινοτητας σου που απλα πανε καλα. Για παραδειγμα: Ξυπναω μετα απο εναν cool υπνο, γεμιζω ενα μπολ με cheerios, πινω ενα διπλο ελληνικο καφε σκετο, βλεπω καμια παπαρια στο internet και ετοιμαζομαι για σχολη. "Πσσσσσσ" σκεφτομαι, "Αυτα ειναι. Κατσε να ριξω και ενα πρωινο χεσιμο και θα μαι κομπλε". Αλλα ρε φιλε οταν ΔΕ μου ρχεται χεσιμο, οταν η πορεια του προγραμματος μου κανει το κυκλο διπλα απο αυτη τη λυτρωτικη πρωινη στιγμη, καταριεμαι θεους και δαιμονες γιατι ειμαι αναγκασμενος να ειμαι σα το δυσκοιλιο ολη μερα κατα τη διαρκεια των ντεμεκ πολυωρων δραστηριοτητων μου. Fuck my luck.

Εκει ομως, καπου στο τριτη-τεταρτη ωρα μαθηματος που η συγκεντρωση παει ενα μικρο περιπατο, συνειδητοποιω πως δεν ειναι το χεσιμο που δεν ηρθε ποτε που με απασχολει. Προφανως και ειναι κατι αλλο. Κοροιδευω τον εαυτο μου νομιζοντας πως δε ξερω τι ειναι ακριβως αφου και σημερα το χω μασκαρεψει, αυτη τη φορα με τη φορεσια της δυσκοιλιοτητας. Κουραδα transformer δηλαδη (χιουμορ-Βαγγελης: 0-1). Ξερω ξερω καποτε πρεπει να το αντιμετωπισω και εγω αλλα απασχολοντας την αφεντια μου με αλλες παπαριες life goes so much more smoothly.

Θυμαμαι πριν απο κανα 2χρονο αποφασισα να κοψω τα μαλλια κοντα μετα απο 5 χρονια. Η αφορμη ηταν heartache (ωχ τελικα οντως κλαψομουνιαζω απειρα) και πως να αποσπασω τη προσοχη μου απο αυτο. Η μερα κυλουσε γαμω και γουσταριζα το new look. Μεχρι που μου κανει ενας φιλος:
-Να υποθεσω τωρα ουτε καν σκεφτεσαι την Χ?
*ηχος τζαμιου που σπαει*
-ΘΕΝΞ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ!

yeah yeah, i'm on it..

καληνυχτες sunshines